Nynorskordboka
fullstendig
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| fullstendig | fullstendig | fullstendige | fullstendige |
Opphav
frå tysk; etterleddet samanheng med stå (3Tyding og bruk
- som ikkje manglar noko;
Døme
- oppgje fullstendig adresse;
- fullstendig siger;
- fullstendig skort på tillit
- brukt som adverb: fullt og heilt, aldeles
Døme
- øydeleggje noko fullstendig;
- det er fullstendig tåpeleg!