Nynorskordboka
forsett 1
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit forsett | forsettet | forsett | forsetta |
Opphav
frå lågtysk , opphavleg med tyding ‘noko som ein set seg føre’Tyding og bruk
- noko ein tenkjer å gjere;føremål (1), plan
Døme
- gje opp forsettet sitt
- i jus: det at ein tiltala har vore klar over konsekvensane av handlingane sine;til skilnad frå aktløyse
Faste uttrykk
- med forsettmed vitende og vilje
- handle med forsett;
- gjere brotsverk med forsett