Nynorskordboka
forbeine
forbeina
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å forbeinaå forbeine | forbeinar | forbeina | har forbeina | forbein!forbeina!forbeine! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| forbeina + substantiv | forbeina + substantiv | den/det forbeina + substantiv | forbeina + substantiv | forbeinande |
Opphav
frå tysk; av for- (2Tyding og bruk
- bli til bein
- brukt som adjektiv: fastgrodd, stivna;
Døme
- ei forbeina oppfatning
Faste uttrykk
- forbeine segbli til bein
- brusken forbeina seg