Nynorskordboka
far 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein far | faren | fedrar | fedrane |
Opphav
norrønt faðir; same opphav som faderTyding og bruk
- mann som har barn
Døme
- han blir snart far;
- bli far til ei jente;
- far og son;
- faren til Per;
- far min er sterk;
- god natt, far!
- han far er ute;
- far sjølv i stova
- i fleirtal: forfedrar
Døme
- landet som fedrane bygde
- særleg om Gud: vernar
Døme
- himmelske Far;
- vår Far i himmelen
Døme
- far til lova
- i tiltale til gut eller mann
Døme
- å nei, far, den går ikkje!
Faste uttrykk
- sjuande far i huset(etter folkeeventyret Den sjuande far i huset) eldre, gretten person som følgjer med på alt og vil ha det avgjerande ordet
- pensjonisten har ikkje tenkt å bli ein sjuanda far i huset