Nynorskordboka
fanden 1
substantiv hankjønn
Opphav
truleg av frisisk fannen ‘freistar’Tyding og bruk
Faste uttrykk
- dra fanden i valdfare langt bort
- fanden er lausalt går gale
- fanden og hans oldemoralle vonde krefter
- fanden veitkven veit;
det er uvisst- fanden veit kor han er blitt av
- før fanden har fått sko påsvært tidleg på dagen
- gje fanden veslefingerengje litt etter
- måle fanden på veggensvartmåle stoda eller framtida
- som fanden les Bibelenpå ein vrang og vondsinna måte eller på ein måte som er til fordel for ein sjølv