Nynorskordboka
erve 2
erva
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å ervaå erve | erver | ervde | har ervt | erv! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| ervd + substantiv | ervt + substantiv | den/det ervde + substantiv | ervde + substantiv | ervande |
Opphav
norrønt erfa; av arvTyding og bruk
- få noko til eige frå avliden person gjennom slektskap eller testamente;overta noko frå nokon som ikkje lenger bruker det;
Døme
- erve garden etter foreldra;
- erve ein ring frå ei tante;
- ho ervde dei fleste kleda sine frå storesystera
- biologisk få overført eigenskapar eller særmerke frå foreldre eller frå individ som forplantar seg;
Faste uttrykk
- erve nedla gå i arv
- erve ned skikkar og tradisjonar;
- bustaden kan ervast ned