Nynorskordboka
element
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit element | elementet | element | elementa |
Opphav
av latin elementum ‘grunnemne, grunnsetning’Tyding og bruk
- i kjemi: grunnstoff (1)
- i antikk naturvitskap: urstoff
- del av eit heile;
Døme
- setje opp hus av prefabrikkerte element;
- dei ulike elementa i forteljinga;
- eit forstyrrande element i saka
- særleg i fleirtal: personar som høyrer til i eit samfunnslag, ein organisasjon eller likande
Døme
- destruktive element;
- ytterleggåande element
- særleg i fleirtal: naturkrefter
Døme
- stri mot elementa
- i fysikk: apparat som gjev elektrisk straum ved kjemiske prosessar;del av elektrisk batteri (4)
- i matematikk: del av ei mengd (2)
Faste uttrykk
- dei fire elementajord, vatn, luft og eld
- det våte elementvatn, væske;
sjø, hav - i sitt rette elementi sitt naturlege miljø;
der ein liker seg