Nynorskordboka
ekstrapolere
ekstrapolera
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å ekstrapoleraå ekstrapolere | ekstrapolerer | ekstrapolerte | har ekstrapolert | ekstrapoler! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| ekstrapolert + substantiv | ekstrapolert + substantiv | den/det ekstrapolerte + substantiv | ekstrapolerte + substantiv | ekstrapolerande |
Opphav
av latin polire ‘glatte, polere’Tyding og bruk
- i matematikk: rekne ut ukjende storleikar ut frå kjende storleikar;jamfør framskrive
Døme
- ekstrapolere trendar
- i overført tyding: overføre frå noko kjent til noko ukjent
Døme
- ekstrapolere eigne erfaringar til å gjelde all forsking