Nynorskordboka
einemerke
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit einemerke | einemerket | einemerke | einemerka |
Opphav
frå dansk; norrønt endamerki ‘grenseskil’, om jord- eller jaktområde som var éin mann sin eigedomTyding og bruk
særleg i fleirtal: fag, arbeidsfelt som ein reknar som sitt
Døme
- kom ikkje inn på hans einemerke!