Nynorskordboka
umyndiggjering
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei umyndiggjering | umyndiggjeringa | umyndiggjeringar | umyndiggjeringane |
Opphav
jamfør myndigTyding og bruk
det å ta ifrå ein person eller ein instans råderetten over seg sjølv
Døme
- reforma inneber ei umyndiggjering av små kommunar