Nynorskordboka
dytte 2
dytta
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å dyttaå dytte | dyttardytter | dytte | har dytt | dytt! |
| dyttar | dytta | har dytta | dytt!dytta!dytte! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| dytt + substantiv | dytt + substantiv | den/det dytte + substantiv | dytte + substantiv | dyttande |
| dytta + substantiv | dytta + substantiv | den/det dytta + substantiv | dytta + substantiv | |
Opphav
norrønt dytta; av dottTyding og bruk
- tette (2, 1) ein sprekk eller eit hol med eit mjukt stoff
Døme
- dytte att sprekken i muren med mose
- pakke (2, 2) eller stappe (2, 1) med noko mjukt
Døme
- dytte dyna rundt barnet;
- dei dyttar så mykje høy som mogleg ned i sekkene