Nynorskordboka
førekome, førekomme
førekoma, førekomma
verb
kløyvd infinitiv: -a
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å førekome | førekjem | førekom | har førekome | førekom! |
| å førekomme | har førekomme |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| førekomen + substantiv | førekome + substantiv | den/det førekomne + substantiv | førekomne + substantiv | førekomande |
| førekommen + substantiv | førekomme + substantiv | førekommande | ||
Opphav
frå bokmålTyding og bruk
- hende, skje
Døme
- det førekjem at det blir nytta faglærarar
- finnast, eksistere
Døme
- vald førekom ikkje
- vere i medvitet eller minnet til ein
Døme
- det førekom han at lagnaden gjekk han imot