Nynorskordboka
dissonans
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein dissonans | dissonansen | dissonansar | dissonansane |
Uttale
disonanˊs; disonanˊgsOpphav
frå latin; av dissonereTyding og bruk
- skurrande tonesamansetjing som krev utløysing i ein konsonans;
Døme
- forsiktig minimalistisk dissonans;
- støyter saman i krasse dissonansar
- i overført tyding: misstemning, usemje
Døme
- ein følelse av dissonans og uro hos lesaren;
- politisk dissonans mellom Europa og USA