Nynorskordboka
changere
changera
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å changeraå changere | changerer | changerte | har changert | changer! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| changert + substantiv | changert + substantiv | den/det changerte + substantiv | changerte + substantiv | changerande |
Uttale
sjangsjeˊreOpphav
av fransk changer ‘skifte’Tyding og bruk
i riding: få ein hest over frå høgregalopp til venstregalopp og omvendt, eller frå éi sidebøying til den motsette