Bokmålsordboka
vigge 2, vikke 2
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å vigge | vigger | vigga | har vigga | vigg! |
| vigget | har vigget | |||
| å vikke | vikker | vikka | har vikka | vikk! |
| vikket | har vikket | |||
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hunkjønn | intetkjønn | bestemt form | flertall | |
| vigga + substantiv | vigga + substantiv | den/det vigga + substantiv | vigga + substantiv | viggende |
| vigget + substantiv | vigget + substantiv | den/det viggede + substantiv | viggede + substantiv | |
| den/det viggete + substantiv | viggete + substantiv | |||
| vikka + substantiv | vikka + substantiv | den/det vikka + substantiv | vikka + substantiv | vikkende |
| vikket + substantiv | vikket + substantiv | den/det vikkede + substantiv | vikkede + substantiv | |
| den/det vikkete + substantiv | vikkete + substantiv | |||
Opphav
jamfør norrønt víðga, víðka ‘utvide’Betydning og bruk
i uttrykket
Eksempel
- vigge en sag – bøye sagtennene til hver sin side slik at saga får romsligere skjær