Bokmålsordboka
sendrektig, seindrektig
adjektiv
| entall | flertall | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hunkjønn | intetkjønn | bestemt form | |
| seindrektig | seindrektig | seindrektige | seindrektige |
| sendrektig | sendrektig | sendrektige | sendrektige |
Opphav
trolig dannet etter foreldet langdrektig av langdragBetydning og bruk
Eksempel
- være sendrektig av seg