Bokmålsordboka
-kantet, -kanta
adjektiv
| entall | flertall | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hunkjønn | intetkjønn | bestemt form | |
| -kanta | -kanta | -kanta | -kanta |
| -kantet | -kantet | -kantede | -kantede |
| -kantete | -kantete | ||
Betydning og bruk
etterledd brukt der førsteleddet angir antall kanter eller typen kanter;
i ord som firkantet, åttekantet og gullkantet