Bokmålsordboka
hvitne, kvitne
verb
infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
---|---|---|---|---|
å hvitne | hvitner | hvitna | har hvitna | hvitn!hvitne! |
hvitnet | har hvitnet | |||
å kvitne | kvitner | kvitna | har kvitna | kvitn!kvitne! |
kvitnet | har kvitnet | |||
perfektum partisipp | presens partisipp | |||
---|---|---|---|---|
hankjønn / hunkjønn | intetkjønn | bestemt form | flertall | |
hvitna + substantiv | hvitna + substantiv | den/det hvitna + substantiv | hvitna + substantiv | hvitnende |
hvitnet + substantiv | hvitnet + substantiv | den/det hvitnede + substantiv | hvitnede + substantiv | |
den/det hvitnete + substantiv | hvitnete + substantiv | |||
kvitna + substantiv | kvitna + substantiv | den/det kvitna + substantiv | kvitna + substantiv | kvitnende |
kvitnet + substantiv | kvitnet + substantiv | den/det kvitnede + substantiv | kvitnede + substantiv | |
den/det kvitnete + substantiv | kvitnete + substantiv |
Betydning og bruk
bli hvit
Eksempel
- de håndhilste så hardt at knokene hvitnet