Bokmålsordboka
anriking, anrikning
substantiv hankjønn eller hunkjønn
| kjønn | entall | flertall | ||
|---|---|---|---|---|
| ubestemt form | bestemt form | ubestemt form | bestemt form | |
| hankjønn | en anriking | anrikingen | anrikinger | anrikingene |
| en anrikning | anrikningen | anrikninger | anrikningene | |
| hunkjønn | ei/en anriking | anrikinga | anrikinger | anrikingene |
| ei/en anrikning | anrikninga | anrikninger | anrikningene | |
Betydning og bruk
det å anrike