Enkelt søk | Nynorskordboka

Nynorskordboka 2 oppslagsord

substantiv inkjekjønn

relativt ord; sjå relativ (, 3)

adjektiv

seinlatin relativus; av latin relatus, perfektum partisipp av referre ‘bere tilbake’

tilmåta etter den aktuelle samanhengen eller situasjonen;
skiftande, ofte til skilnad frå absolutt (2, 1)
Døme
- relativ fart;
- alt er relativt – det kjem an på kva ein samanliknar med; ein har ikkje noko fast (faste verdinormer) å halde seg til
adverb: etter måten, heller, nokså
Døme
- greie seg relativt godt;
- ein relativt stor sum
i grammatikk: som innleier ei relativsetning og syner attende til eit ledd i ei overordna setning
Døme
- som kan vere eit relativt pronomen el. ein relativ konjunksjon;
- der er eit relativt adverb