Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
8 treff

Nynorskordboka 8 oppslagsord

vertikal 2

adjektiv

Opphav

frå nylatin, av latin vertex ‘kvervel, isse’, av vertere ‘vende’

Tyding og bruk

  1. Døme
    • dra ei vertikal linje;
    • vertikale stolpar
  2. som gjeld oppstigande ledd i ein institusjon, ein prosess eller liknande
    Døme
    • vertikale paternalistiske band
    • brukt som adverb:
      • ulike aktørar samarbeidde både horisontalt og vertikalt

Faste uttrykk

  • vertikal integrasjon/integrering
    det at ein aktør eller eigar kontrollerer fleire (eller alle) ledd i ein produksjon (frå råvare til ferdig vare)
Artikkelside

forkaste

forkasta

verb

Opphav

frå lågtysk eller tysk; av for- (2

Tyding og bruk

ikkje godta;
vrake, avvise, støyte bort
Døme
  • forkaste framlegget;
  • kroppen forkasta det transplanterte organet

Faste uttrykk

  • forkaste seg
    om berglag: forskyve seg vertikalt slik at laget brest
Artikkelside

stigerøyr

substantiv inkjekjønn eller hokjønn

Opphav

av stige (2

Tyding og bruk

vertikalt røyr på oljeplattform som transporterer væske oppover
Artikkelside

stikksag

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

  1. handsag med smalt, tilspissa blad
  2. elektrisk handhalden sag med vertikalt, smalt sagblad
Artikkelside

forkaste seg

Tyding og bruk

om berglag: forskyve seg vertikalt slik at laget brest;
Sjå: forkaste
Artikkelside

diagonal 2

adjektiv

Tyding og bruk

som går på skrå
Døme
  • ein diagonal strek
  • brukt som adverb
    • brikka kan flyttast horisontalt, vertikalt og diagonalt
Artikkelside

forkasting

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

  1. det å forkaste;
    Døme
    • forkasting av det politiske systemet
  2. i geologi: rørsle i berglag der ei blokk flyttar seg skrått eller vertikalt langs ei anna blokk;
    stad der jordskorpa har forkasta seg
    Døme
    • det er mange små forkastingar i feltet
Artikkelside

hovudgjerde

substantiv inkjekjønn

Opphav

norrønt hǫfðagerð, gerð av gera ‘gjere’, opphavleg ‘noko som er laga til å ha hovudet på’; jamfør gjerde (2

Tyding og bruk

  1. del av seng der hovudet kviler;
  2. vertikalt endestykke i ei seng i den enden ein har hovudet;
Artikkelside