Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
19 treff

Nynorskordboka 19 oppslagsord

træl 1

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt þræll

Tyding og bruk

  1. mest om norrøne forhold: ufri person som eigaren rår heilt over;
    Døme
    • bli seld som træl;
    • halde trælar;
    • setje trælane fri
  2. trottig arbeidar;
    jamfør arbeidstræl
    Døme
    • ein træl til å arbeide
  3. person som er underkasta noko
    Døme
    • vere træl av synd
  4. klump av tjukk hud inni handa etter hardt arbeid og gniking
    Døme
    • få trælar i hendene av hogginga
  5. fløyt (3, 2), flå (1 på fiskereiskap
Artikkelside

træl 2

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

hardt arbeid;
slit og slep
Døme
  • det er mykje træl med eit gammalt hus
Artikkelside

træle

træla

verb

Opphav

jamfør norrønt þræla ‘kalle for træl’; islandsk þræla ‘træle’

Tyding og bruk

  1. arbeide som træl (1
    Døme
    • træle for kongen
  2. arbeide hardt og trottig;
    slite og slepe
    Døme
    • træle med jordarbeid;
    • gå og træle for andre
Artikkelside

trælboren

adjektiv

Opphav

jamfør -boren (1)

Tyding og bruk

om norrøne forhold: fødd som træl (1, 1);
fødd av foreldre som er trælar
Artikkelside

trælkvinne

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

mest om norrøne forhold: kvinneleg træl (1, 1)
Artikkelside

træleliv

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

  2. i overført tyding: ufritt liv med mykje arbeid og slit;
Artikkelside

trælekår

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

tilhøve ein har som træl (1, 1);
Døme
  • leve i trælekår
Artikkelside

trælearbeid

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

  1. hardt arbeid ein træl (1, 1) gjer;
  2. tungt og hardt arbeid ein får lite løn for;
    Døme
    • slite seg ut på trælearbeid
Artikkelside

trælbinde

trælbinda

verb

Tyding og bruk

  1. gjere til træl (1, 1);
    Døme
    • på den tida var om lag alle småkårsfolk trælbundne
  2. i overført tyding: kue (2)
    Døme
    • trælbinde arbeidsfolk
Artikkelside

servere

servera

verb

Opphav

gjennom fransk servir; frå latin servire ‘tene, træle’, av servus ‘slave, træl’

Tyding og bruk

  1. bære fram og setje mat eller drikke på bordet (framfor nokon);
    varte opp
    Døme
    • servere kaffi og kaker;
    • kelneren serverte dei snøgt og venleg;
    • det vart servert middag
  2. ha på menyen
    Døme
    • ein kafé som serverer tradisjonsmat
  3. i overført tyding: framføre, fortelje
    Døme
    • servere nokre gode historier

Faste uttrykk

  • servere noko på sølvfat
    gjere noko svært lett for nokon å oppnå
    • dei fekk servert sigeren på sølvfat
Artikkelside
Side 1 av 2