Avansert søk

Nynorskordboka 3 oppslagsord

tirre

tirra

verb

Opphav

kanskje frå lågtysk; samanheng med terge

Tyding og bruk

erte, terge, hisse opp

Døme

ikkje tirr han;
tirre hunden

terge

terga

verb

Opphav

frå lågtysk ‘rive i, tirre’; samanheng med tirre

Tyding og bruk

drive gjøn med;
erte, irritere (2)
Døme
- terge naboen med høge lydar
eggje opp;
tirre
Døme
- terge ein hane

erte

erta

verb

Opphav

norrønt erta

Tyding og bruk

drive ap med;

terge (1), tirre;

Døme

erte nokon opp;
erte nokon på seg;
dei erta meg for brillene mine

brukt som adjektiv
- eit ertande smil;
- dei hadde ein ertande og lett tone mellom seg