Avansert søk

Nynorskordboka 3 oppslagsord

stripe 2

stripa

verb

Tyding og bruk

lage striper (;

Døme

stripe opp lakken på pianoet

striptease

substantiv hankjønn

Uttale

stripˊtis

Opphav

frå engelsk, av strip ‘kle av’ og tease ‘erte’

Tyding og bruk

underhaldning der personen som opptrer kler av seg plagg for plagg til danseliknande rørsler

stripe 1

substantiv hokjønn

Opphav

samanheng med norrønt strípaðr, strípóttr, stríprendr ‘stripete’ og strip ‘stripete tøy’

Tyding og bruk

smalt belte eller band som skil seg ut i farge eller mønster;
(tjukk) strek
Døme
- ein blå genser med kvite striper;
- bilen fekk ei stripe i lakken;
- ei stripe av blå himmel
- - blodstripe
  - fartsstripe
  - kjølstripe
  - kondensstripe
avlangt felt (som finst naturleg eller er laga)
Døme
- eigedomen var berre ei smal stripe langs fjorden
- - flystripe
  - kyststripe
  - landstripe
  - landingsstripe
avlangt felt med ein episode i ein teikneserie
Døme
- publisere første stripe av den nye teikneserien i avisa