Avansert søk

Nynorskordboka 2 oppslagsord

substantiv inkjekjønn

norrønt skjǫldr, opphavleg ‘kløyvd trestykke’

plate av tre, metall eller plast med handtak på innsida til å dekkje seg med i strid
Døme
- ta imot eit hogg med skjoldet;
- politiet var utstyrt med køller og skjold
forsvarar, vern
Døme
- du er mitt skjold og verje
våpenskjold
lag som dekkjer;
skal
Døme
- eingong låg Noreg under eit skjold av is;
- sniglar med skjold på ryggen
- - ryggskjold

substantiv hankjønn

egiˋde

latin aegis, genitiv aegidis, frå gresk aigis, genitiv aigidos, truleg samanheng med aiks ‘geit’; eigenleg ‘geiteskinn’