Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
15 treff

Nynorskordboka 15 oppslagsord

pol 1

substantiv hankjønn

Opphav

frå gresk ‘akse, spiss’

Tyding og bruk

  1. kvart av endepunkta (og området ikring) på jordaksen eller på himmelaksen
  2. kvart av endepunkta i ein magnet eller elektrisk leiar
    Døme
    • negativ og positiv pol;
    • motsette polar tiltrekkjer seg kvarandre
  3. i matematikk: punkt som linjer eller andre punkt står i eit visst høve til
    Døme
    • matematisk pol
  4. i overført tyding: motsetning, kontrast
    Døme
    • svinge mellom to polar
Artikkelside

pol 2

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

kortform av vinmonopol
Døme
  • gå på polet
Artikkelside

pole 2

pola

verb

Tyding og bruk

sende ein ball ifrå seg i ein høg og lang boge
Artikkelside

sjølvbetent

adjektiv

Tyding og bruk

som ein ordnar eller bruker sjølv;
som ikkje har tilsette som hjelper ein
Døme
  • eit sjølvbetent pol;
  • turisthyttene var sjølvbetente
Artikkelside

polar

adjektiv

Opphav

av pol (1

Tyding og bruk

  1. som gjeld, høyrer til eller er særmerkt for polarstrøka
    Døme
    • skipet går i polare farvatn
  2. rakt motsett
    Døme
    • polare krefter

Faste uttrykk

  • polart lågtrykk
    lågtrykk danna nær iskanten i polområda, med lite omfang og svært sterk vind
Artikkelside

magnetisk

adjektiv

Opphav

frå latin

Tyding og bruk

  1. som har magnetisme (1);
    som gjeld magnetar og magnetisme
    Døme
    • magnetisk jernmalm
  2. i overført tyding: dragande, uimotståeleg
    Døme
    • eit magnetisk blikk

Faste uttrykk

  • magnetisk felt
    område der magnetiske krefter verkar
  • magnetisk pol
    stad nær den geografiske sørpolen eller nordpolen der magnetfeltet går vinkelrett ned mot jordoverflata og ei kompassnål vil svinge fritt
Artikkelside

magnetpol

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

Artikkelside

polutsal

substantiv inkjekjønn

Opphav

av pol (2

Tyding og bruk

utsal (1) for vinmonopol
Artikkelside

jordakse

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

tenkt akse frå pol til pol som jordkloten sviv kring
Artikkelside

dipol

substantiv hankjønn

Uttale

dipoˊl eller  diˊpol

Opphav

av gresk di- og polos ‘spiss, akse’; jamfør di- (1 og pol (1

Tyding og bruk

  1. kombinasjon av ein positiv og ein negativ pol med like stor elektrisk ladning (i eit atom eller molekyl)
Artikkelside
Side 1 av 2