motiv
substantiv inkjekjønn
Opphav
gjennom fransk, frå mellomalderlatin, av motivus ‘som set i rørsle, drivande’; samanheng med mosjonTyding og bruk
- grunn til at ein gjer noko;tildriv, drivkraft, føremål
Døme
- motiva for ei handling;
- motivet for eit brotsverk;
- handle ut frå edle motiv
- i jus: grunngjeving for eit lovframlegg;samla førearbeid til ei lov
- emne for ein litterær tekst eller eit kunstverk
Døme
- bergtaking er eit vanleg motiv i folkevisene
- det som er avbilda eller framstilt til dømes på eit fotografi, i eit målarstykke eller som skulptur
Døme
- eit godt motiv;
- målarstykke med motiv frå eldre bydelar
- i musikk: kort tonerekkje;minste melodiske eller rytmiske eining i ein komposisjon