Avansert søk

Vanleg søk

Nynorskordboka 6 oppslagsord

kredit

substantiv hankjønn

Opphav

frå latin , av credere ‘fortru, tru til’

Tyding og bruk

side eller kolonne i ein rekneskap der ein fører opp innbetalte summar eller tilgodehavande;

motsett debet

Artikkelside

kreditt

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom italiensk, frå latin ‘lån, gjeld’; jamfør kredit og kreditere

Tyding og bruk

økonomisk tillit som ein person eller eit firma har (og som gjev høve til lån)
Døme
- mange av dei som får kreditt, burde ikkje fått det
utsetjing med betaling
Døme
- gje nokon kreditt på toll og avgifter
pengehjelp, lån (2, 2)
Døme
- få ein kreditt på 100 000 kr i banken
respekt, ære, ros
Døme
- spelarane skal ha kreditt for at dei våga å satse

Faste uttrykk

på kreditt
mot å betale seinare
kjøpe noko på kreditt

Artikkelside

kreditside

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

kredit

Døme

føre noko på kreditsida

Artikkelside

godskrive

godskriva

verb

Opphav

frå tysk

Tyding og bruk

føre opp som kredit for nokon eller noko;
kreditere (1)
Døme
- godskrive kontoen;
- godskrive kontohavaren for 1000 kr
rekne som ein føremon for nokon
Døme
- lang praksis må godskrivast søkjaren
la nokon ha æra eller fortenesta for noko;
kreditere (2)
Døme
- godskrive nokon for sigeren;
- han skal godskrivast for stor innsats

Artikkelside

kreditere

kreditera

verb

Opphav

frå tysk, frå fransk; av kredit

Tyding og bruk

føre inn på kreditsida i ein rekneskap;
godskrive (1)
Døme
- summen er kreditert kontoen
gje æra for;
godskrive (2)
Døme
- alle dei tilsette må krediterast for resultatet

Artikkelside

debet

substantiv hankjønn

Opphav

av latin debere ‘skulde’

Tyding og bruk

i økonomi: side eller kolonne i ein rekneskap der ein fører opp gjeldspostar;

motsett kredit

Artikkelside