Avansert søk

2 treff

Nynorskordboka 2 oppslagsord

korrelat

substantiv inkjekjønn

Opphav

av latin con- og relatus ‘bere, føre attende’; jamfør ko-

Tyding og bruk

  1. kvart av to omgrep, ting eller liknande som heng saman, høyrer til eller svarer til kvarandre
  2. i språkvitskap: ord, ledd eller setning som eit anna ord (til dømes eit pronomen) viser til

korrelasjon

substantiv hankjønn

Opphav

frå mellomalderlatin; jamfør korrelat

Tyding og bruk

(innbyrdes) samanheng;
Døme
  • dårleg korrelasjon;
  • ingen korrelasjon;
  • studien viste ein korrelasjon mellom fattigdom og rusproblem