Avansert søk

Nynorskordboka 5 oppslagsord

kolonimakt

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

stat som har koloniar;

kolonirike

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

alle koloniane til ei (stor) kolonimakt

koloniherre

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

stat som har koloniar;

sepoy

substantiv hankjønn

Uttale

siˊpåi

Opphav

gjennom engelsk, frå persisk ‘soldat’

Tyding og bruk

om eldre forhold: indisk soldat som gjorde teneste for ei europeisk kolonimakt, særleg i den britiske hæren i India

imperium

substantiv inkjekjønn

Opphav

frå latin ‘makt, herredøme’

Tyding og bruk

større område eller rike som er dominert av ei sentralmakt og kan bestå av ulike folk, land og kulturar;
kolonimakt, verdsrike
Døme
- det britiske imperiet;
- det romerske imperiet
større føretak som er kontrollert av éin person, éin familie eller éi gruppe, og som har stor økonomisk makt
Døme
- byggje opp eit imperium av butikkar