Avansert søk

Eitt treff

Nynorskordboka 4 oppslagsord

karate

substantiv hankjønn

Opphav

frå japansk , av kara ‘open’ og te ‘hand’

Tyding og bruk

japansk kampsport utan våpen, med raske slag og spark
Døme
  • ho trener karate ein time i veka

karateslag

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

slag (1, 1) med open hand utført i karate;
jamfør karatespark
Døme
  • han gav putene eit lett karateslag

karatespark

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

spark (3 utført i karate;
jamfør karateslag

budo

substantiv hankjønn

Opphav

frå japansk

Tyding og bruk

samnemning for asiatiske kampsportar som jiu-jitsu, judo, karate, kendo og taekwondo