Avansert søk

Eitt treff

Nynorskordboka 4 oppslagsord

heraldikk

substantiv hankjønn

Opphav

frå tysk og fransk; av mellomalderlatin (ars) heraldica, av heraldus ‘herold’

Tyding og bruk

vitskap om våpenmerke

blason

substantiv hankjønn

Uttale

blasånˊg

Opphav

frå fransk

Tyding og bruk

heraldikar

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

person som er kunnig i heraldikk

herold

substantiv hankjønn

Opphav

av gammalfransk heralt, av mellomalderlatin heraldus; opphavleg frå germansk ‘ein som rår over ein hær’

Tyding og bruk

  1. i riddartida: embetsmann ved eit hoff som mellom anna hadde som oppgåve å vere bodberar, leie turneringar, kjenne merka og genealogien til dei adelege ættene og granske skjoldmerka i turneringane;
    jamfør heraldikk
  2. om eldre forhold: offisiell utropar av meldingar frå styresmaktene
  3. speaker (2), til dømes ved idrettsstemne