Avansert søk

Eitt treff

Nynorskordboka 94 oppslagsord

et

konjunksjon

Opphav

frå latin

Tyding og bruk

i faste uttrykk;
og, &; jamfør et cetera
Døme
  • firmaet Haug et Co el.& Co

ete 2

eta

verb
kløyvd infinitiv: -a

Opphav

norrønt eta

Tyding og bruk

  1. ta til seg føde;
    setje til livs
    Døme
    • ete og drikke;
    • ete med gaffel;
    • dei sat og åt;
    • ete brød til frukost;
    • ete på eit eple;
    • ete opp all maten
  2. ha som del av den vanlege kosten sin;
    tole, like
    Døme
    • eg et ikkje fisk
  3. Døme
    • elva et seg utover;
    • utgiftene et opp fortenesta;
    • røyret blir ete opp av rust
  4. Døme
    • det et meg at eg tapte

Faste uttrykk

  • ete i seg orda sine
    ta tilbake det ein har sagt

gjed

substantiv inkjekjønn

Opphav

norrønt geð

Tyding og bruk

  1. hug(lag), tankar;
    Døme
    • gå or gjed(et)
  2. Døme
    • det er ikkje gjed i han
  3. Døme
    • vere i (slikt) gjed

Faste uttrykk

  • gå or gjed
    bli gløymd

pro og kontra

Tyding og bruk

for og imot;
Sjå: kontra, pro

ver så god

Tyding og bruk

Sjå: god
  1. brukt når ein gjev noko til nokon, oppmodar til å forsyne seg med mat eller liknande
    Døme
    • ver så god og et;
    • eg har ei gåve til deg. Ver så god
  2. brukt for å seie at ein har vorte tvinga til noko
    Døme
    • vi måtte ver så god sitje, elles vart det ikkje mat

til bords

Tyding og bruk

Sjå: bord
  1. bort til eit bord der ein et eit måltid
    Døme
    • gå til bords;
    • setje seg til bords
  2. ved eit bord
    Døme
    • sitje til bords
  3. ved sida av under eit (formelt) måltid
    Døme
    • ha verten til bords

gråsvart åtselbille

Tyding og bruk

bille(art) i familien åtselbiller som et på blad av ymse slag rotvekstar og andre planter;
Blitophaga opaca;

leggje eit røykteppe

Tyding og bruk

dekkje til, kamuflere, røykleggje (ei sak, et tilhøve);

kramsfugl

substantiv hankjønn

Opphav

frå lågtysk opphavleg ‘fugl som et einebær’

Tyding og bruk

småfugl som blir nytta til mat

middag

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt miðdagr

Tyding og bruk

  1. midten av dagen, ikring klokka tolv;
    tid da ein et middag (2)
    Døme
    • det skjedde ved laurdag middag
  2. hovudmåltid midt på dagen eller seinare
    Døme
    • ete middag;
    • ha småsei til middag;
    • be nokon på middag

Faste uttrykk

  • ikkje hugse frå klokka tolv til middag
    vere gløymsk
  • sove/kvile middag
    ta ein kvil etter middag (2);
    jamfør middagskvil
    • dei vaksne sov middag medan dei små leikte;
    • eg må kvile middag kvar dag