Avansert søk

Nynorskordboka 3 oppslagsord

dissens

substantiv hankjønn

Opphav

frå latin; jamfør dissentere

Tyding og bruk

dissenterande votum eller særvotum frå eit mindretal

-ens

substantiv hankjønn

Opphav

jamfør tysk -enz og latin -entia; jamfør -ans og -anse

Tyding og bruk

etterledd i abstrakte substantiv, særleg med gresk eller latinsk opphav;

i ord som dissens, frekvens, potens og valens

dissentere

dissentera

verb

Opphav

frå latin ‘ha ei anna meining’

Tyding og bruk

ha eller hevde avvikande meining;

kome med dissens

Døme

ein dommar dissenterte