Avansert søk

Nynorskordboka 1 oppslagsord

bebuar

substantiv hankjønn

Uttale

bebuˊar

Opphav

av bokmål beboer; jamfør bu (

Tyding og bruk

person som bur i ein bustad, institusjon eller i eit visst område

Døme

bebuarane i huset;
bebuarar på sjukeheimar;
bebuarane i bygda ynskjer seg ny veg