Avansert søk

Nynorskordboka 2 oppslagsord

avstumpa

adjektiv

Opphav

frå bokmål ‘som er gjord butt, stump’

Tyding og bruk

Døme

ha eit avstumpa kjensleliv;
eit avstumpa samvit;
all nauda vi ser, kan til slutt gjere oss avstumpa

stut

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt stútr, opphavleg ‘dyr med avstumpa horn’

Tyding og bruk

hanndyr av storfe;

Døme

ale opp stutar til slakt

Faste uttrykk

dum som ein stut
svært dum