Avansert søk

16 treff

Bokmålsordboka 0 oppslagsord

Nynorskordboka 16 oppslagsord

sporv

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt spǫrr

Tyding og bruk

  1. i samansetningar: fugl av art i finkefamilien av ordenen sporvefugl
    Døme
    • gulsporv;
    • snøsporv;
    • skyte sporv med kanonarsjå kanon (2

Faste uttrykk

  • sporv i tranedans
    person eller verksemd som er heilt underlegen

sporv i tranedans

Tyding og bruk

ein som er heilt underlegen;

skyte sporv med kanonar

Tyding og bruk

bruke for sterke råder mot ein veik motstandar eller i ei lita sak;
Sjå: kanon, sporv

hyperonym

substantiv inkjekjønn

Opphav

av gresk onyma ‘namn’

Tyding og bruk

ord for eit meir omfattande omgrep i høve til ei finare inndeling;
jamfør hyponym
Døme
  • ‘fugl’ er eit hyperonym til ‘sporv’

hyponym

substantiv inkjekjønn

Opphav

av gresk onyma ‘namn’

Tyding og bruk

ord for noko som høyrer til ei finare inndeling av eit meir omfattande omgrep;
jamfør hyperonym
Døme
  • ‘sporv’ er eit hyponym til ‘fugl’

gråsporv

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

sporv (2) med brun- og svartstripete overside og grå underside;
Passer domesticus

kanon 2

substantiv hankjønn

Uttale

kanoˊn

Opphav

av italiensk cannone, opphavleg ‘stort røyr’, av canna ‘røyr’; samanheng med kanal

Tyding og bruk

  1. artillerivåpen som skyt med flat kulebane
    Døme
    • fyre av ein kanon
  2. apparat, maskin(del) som skyt ut noko
  3. hardt skot i ballspel
    Døme
    • skyte ein kanon
  4. toppfolk (til dømes i idrett eller politikk)
    Døme
    • vere ein av dei store kanonane

Faste uttrykk

  • laus kanon
    person som handlar på ein uføreseieleg måte
    • ein kan ikkje ha ein laus kanon som statsråd;
    • han er ein laus kanon på dekk som manglar impulskontroll
  • skyte sporv med kanonar
    bruke for sterke råder mot ein veik motstandar eller i ei lita sak

gulsporv

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

sporv med gul underside;
Emberiza citrinella

titing

substantiv hankjønn

Opphav

jamfør norrønt titlingr; av tit

Tyding og bruk

sporvehauk

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt spǫrrhaukr; av sporv

Tyding og bruk

  1. liten hauk som særleg jaktar på mindre fuglar;
    Accipiter nisus
  2. oppblåsen og kaut fyr