Nynorskordboka
alliere
alliera
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å allieraå alliere | allierer | allierte | har alliert | allier! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| alliert + іменник | alliert + іменник | den/det allierte + іменник | allierte + іменник | allierande |
Походження
gjennom fransk; frå latin alligare ‘binde, halde fast’ av ad ‘til’ og ligare ‘sameine’Значення та вживання
- perfektum partisipp som adjektiv som er i samband
Приклад
- allierte land;
- dei allierte sigra i begge verdskrigane
Фіксовані вирази
- alliere seg medrefleksivt i uttrykkgjere samband med;
inngå ein allianse;
skaffe seg hjelp frå nokon- alliere seg med andre firma;
- alliere seg med ein kjentmann