Nynorskordboka
vokativ
іменник чоловічий
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| ein vokativ | vokativen | vokativar | vokativane |
Походження
av latin (casus) vocativus, av vocare ‘kalle, rope på’Значення та вживання
i visse språk: kasus for person som ein vender seg til, til dømes i latin domine ‘Å, herre’