Nynorskordboka
vokalisere
vokalisera
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å vokaliseraå vokalisere | vokaliserer | vokaliserte | har vokalisert | vokaliser! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| vokalisert + іменник | vokalisert + іменник | den/det vokaliserte + іменник | vokaliserte + іменник | vokaliserande |
Походження
av fransk vocaliser ‘syngje på vokalar’Значення та вживання
- uttale som vokal (1
Приклад
- vokalisere ein j til i
- setje inn vokalteikn i skrift der dei manglar, til dømes i semittiske skriftspråk