Nynorskordboka
vendepunkt
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit vendepunkt | vendepunktet | vendepunkt | vendepunkta |
Tyding og bruk
- i matematikk: midtpunkt i ei S-forma kurve
- i overført tyding: (tids)punkt der noko viser ei klar endring
Døme
- eit vendepunkt i livet;
- 1814 er eit vendepunkt i norsk soge