Nynorskordboka
vedkjenne
vedkjenna
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å vedkjennaå vedkjenne | vedkjenner | vedkjende | har vedkjent | vedkjenn! |
| vedkjente |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| vedkjend + іменник | vedkjent + іменник | den/det vedkjende + іменник | vedkjende + іменник | vedkjennande |
| vedkjent + іменник | den/det vedkjente + іменник | vedkjente + іменник | ||
Походження
av ved (2 og kjenne (2Значення та вживання
stå ved ansvaret sitt for noko;
innrømme
Приклад
- vedkjenne syndene sine;
- dei vedkjenner at det er eit stort ansvar å oppdra barn
Фіксовані вирази
- vedkjenne seg
- vere ved;
innrømme;
vedgå (1)- vedkjenner seg at dei stundom gjer feil
- kjennast ved som sin;
erklære at ein er knytt til- vedkjenne seg opphavet sitt;
- vedkjenne seg den kristne læra