Nynorskordboka
utfall
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit utfall | utfallet | utfall | utfalla |
Opphav
tyding 3 frå tyskTyding og bruk
- rask rørsle ut frå ein sjølv mot noko
Døme
- fektaren gjorde små utfall
- åtak;skarp kritikk
Døme
- kome med (harde) utfall mot planen, mot dei styrande
- straum eller vind frå land, ut fjorden, særleg på fjære sjø;òg: fjære sjø