Nynorskordboka
unikum
substantiv inkjekjønn
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
eit unikum | unikumet | unikum | unikuma |
Opphav
frå latinTyding og bruk
unikt tilfelle;
noko eineståande
Døme
- ho er eit unikum av ein pedagog
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
eit unikum | unikumet | unikum | unikuma |