Nynorskordboka
undrast
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum |
|---|---|---|---|
| å undrast | undrast | undrast | har undrast |
Opphav
norrønt undrast; av undre (2Tyding og bruk
- vere forundra, tykkje underleg, undre (2, 1) seg
Døme
- ein må undrast (på) at det går bra;
- eg undrast ikkje på han – eg synest ikkje det er rart han gjer dette el. er slik
- vere forviten, tenkje mykje, lure, spekulere, undre (2 seg
Døme
- undrast (på) korleis det vil gå;
- det har eg undrast mykje på
Faste uttrykk
- ikkje å undrast pårimeleg, forståeleg
- det er ikkje å undrast på at mismotet tok overhand