Nynorskordboka
unatur
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein unatur | unaturen | unaturar | unaturane |
Opphav
truleg etter tysk; jamfør norrønt únáttúraTyding og bruk
- unaturleg veremåte;
Døme
- te seg med slik unatur
- uskikkeleg framferd eller lynne
Døme
- det er ein unatur i han