Nynorskordboka
ufrivillig, ufriviljug
прикметник
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | |
| ufriviljug | ufriviljug | ufriviljuge | ufriviljuge |
| ufrivillig | ufrivillig | ufrivillige | ufrivillige |
Значення та вживання
- mot eigen vilje;ikkje frivillig (1)
Приклад
- ein ufrivillig dukkert;
- ufrivillig fangenskap
- utan medvite føremål;
Приклад
- han er ufrivillig komisk