Nynorskordboka
trone 1
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei trone | trona | troner | tronene |
Opphav
frå gresk ‘stol’Tyding og bruk
- gild, utsmykka (og opphøgd) stol som sete for høgtståande person, regjerande monark, pave eller liknande
Døme
- ei trone med løveforma sidestykke;
- stå for Guds trone
- stilling eller mynde som øvste statsoverhovud;
Døme
- kronprinsen tok over trona etter faren;
- vippe dei borgarlege partia ned frå trona
- dominerande posisjon i idrett eller annan konkurransesituasjon
Døme
- den norske løparen tok over trona
Faste uttrykk
- sitje på tronaha posisjon som monark;
regjere