Nynorskordboka
torg
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit torg | torget | torg | torga |
Opphav
norrønt torg; frå gammalrussisk ‘marknadsplass’Tyding og bruk
(stor) open plass i tettstad (der varer blir frambodne til sals)
Døme
- grønsaktorg;
- gå, møtast, selje egga på torget