Nynorskordboka
tjuvkjenne
tjuvkjenna
verb
infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
---|---|---|---|---|
å tjuvkjennaå tjuvkjenne | tjuvkjenner | tjuvkjende | har tjuvkjent | tjuvkjenn! |
tjuvkjente |
perfektum partisipp | presens partisipp | |||
---|---|---|---|---|
hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
tjuvkjend + substantiv | tjuvkjent + substantiv | den/det tjuvkjende + substantiv | tjuvkjende + substantiv | tjuvkjennande |
tjuvkjent + substantiv | den/det tjuvkjente + substantiv | tjuvkjente + substantiv |
Tyding og bruk
kalle (nokon) for tjuv
Døme
- bli tjuvkjend – bli skulda for tjuveri